Gouda – Ter gelegenheid van de viering van 80 jaar vrijheid vertelt Museum Gouda het aangrijpende verhaal van Edith Beek, een gewoon Gouds meisje dat slachtoffer werd van de Holocaust. Edith (1934-1943) groeide op in Gouda en leidde met haar ouders en broer een onbezorgd leven. Ze woonde tegenover boekhandel Verkaik, hield van buitenspelen en haar poppen, en ging naar de Casimirschool. Maar in 1941 veranderde alles. Omdat Edith Joods was, werd zij van school gestuurd, mocht ze niet meer naar het zwembad of de bibliotheek en moest ze uiteindelijk onderduiken. Ze werd verraden, weggevoerd en vermoord in Sobibor, net als 43 andere Goudse Joodse kinderen.
Een naam, een verhaal
In Museum Gouda wordt het leven van Edith herdacht met een bijzondere, ingetogen tentoonstelling. Als stille getuige van haar bestaan is haar pop te zien, die zij achterliet op haar onderduikadres. Daarnaast worden verschillende familiefoto’s en documenten getoond, die de sporen van haar korte leven zichtbaar maken. Een bijzonder en aangrijpend element in de tentoonstelling zijn de vier brieven die Edith vanuit haar onderduikadres aan haar ouders schreef. Deze brieven worden voorgelezen door vier hedendaagse schoolkinderen, waarmee de verbinding tussen verleden en heden voelbaar wordt gemaakt.
De Jodenvervolging in Gouda
De bezetting van Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog had ook in Gouda desastreuze gevolgen voor de Joodse gemeenschap. Voor de oorlog woonden er ongeveer 500 Joden in de stad. In 1942 begonnen de systematische deportaties, en velen werden naar vernietigingskampen afgevoerd. Slechts een handvol Goudse Joden overleefde de Holocaust, bijna 400 Joodse medestadsgenoten kwamen nooit terug. Ter nagedachtenis aan de slachtoffers zijn op diverse plekken in de stad Stolpersteine geplaatst, waaronder voor het huis van Edith Beek en haar familie.
Mijn naam is Edith
Tegelijk met de tentoonstelling verschijnt bij uitgeverij De Banier het kinderboek Mijn naam is Edith. Dit boek brengt Ediths verhaal op een toegankelijke manier tot leven voor een jong publiek en benadrukt het belang van herinneren. Het laat zien wat er kan gebeuren wanneer discriminatie, uitsluiting en stigmatisering de overhand krijgen.
Museum Gouda vertelt het verhaal van Edith Beek niet alleen om haar te gedenken, maar ook om de gevaren van onverdraagzaamheid te blijven benadrukken. Haar pop, haar brieven en haar naam blijven voortleven, als een herinnering aan een meisje dat had moeten opgroeien in vrijheid.
