Bodegraven-Reeuwijk, Een paar weken geleden ontvingen we een bericht dat ons met een schok achterliet. “Weten jullie dat het niet goed gaat met Willem Zuyderduyn.” Met grote spoed opgenomen in het ziekenhuis, lag hij in kritieke toestand. Het nieuws kwam als een mokerslag, vooral voor degenen onder ons die regelmatig contact hadden met deze bevlogen man. Willem en ik deelden niet alleen politieke betrokkenheid, maar ook een vriendschap die was gegroeid door de jaren heen. Zijn afwezigheid viel me op toen hij niet reageerde op mijn laatste bericht. “Druk,” dacht ik, en ging ervan uit dat we snel weer in gesprek zouden zijn.
Mijn eerste ontmoeting met Willem was in de tijd dat Lizette Visscher fractievoorzitter was en Willem de ‘coming man’ binnen de VVD. Als Bodegraver en Reeuwijker hadden onze paden elkaar nooit eerder gekruist. Hij was met recht een politiek dier met een groot hart voor rechtvaardigheid. Een eigenschap waarin we elkaar vonden, zelfs als we het niet altijd eens waren met elkaar.
Toen de VVD later splitste en Lokaal Liberaal Bodegraven-Reeuwijk ontstond, deelde Willem zijn worstelingen met mij. Hij wilde een man van harmonie zijn, maar tijdens zijn leiderschap viel de partij uiteen. Toch voelde hij de noodzaak om die beweging te maken, want naast gerechtigheid stond integriteit hoog in zijn vaandel en Willem vond dat dit niet langer het geval was binnen zijn VVD. Maar je zag dat de stap hem geen goed deed.
Willem was een klassieke liberaal, ver verwijderd van het neoliberalisme dat ons land momenteel zo verdeelt. Hij geloofde dat de overheid er was voor degenen die het moeilijk hadden. Die niet voor zichzelf konden zorgen. Inwoners vonden bij hem een gewillig oor. Vooral wanneer zij de lokale overheid tegen zich vonden. Daarna ging hij bevlogen op stap op zoek naar een oplossing.
Wat niet iedereen misschien weet, is dat Willem ook een gepassioneerd kunstkenner en verzamelaar was. Wie ooit bij hem geweest is weet dat zijn huiskamer eerder leek op een gezellig museum, gevuld met Katwijkse kunst. Binnen het Katwijks Museum vervulde hij een vooraanstaande rol, maar zijn maatschappelijke betrokkenheid beperkte zich niet tot zijn geboorteplaats. Ook binnen Rohda’ 76 was hij een drijvende kracht, als medeoprichter van de business club en als organisator van studieplekken in de voetbalkantine tijdens de coronacrisis. Hij zorgde zelfs voor een opruimploeg, waardoor alles keurig achterbleef.
Als EDHG.nl voelden we ons gesteund door Willem, niet alleen als fan en voorstander, maar als een politieke voorvechter voor eerlijke lokale en professionele journalistiek. Hij stond ons bij tijdens de licentieprocedure. Nadrukkelijk niet omdat hij de ander de licentie niet gunde, maar omdat hij geloofde dat rechtvaardigheid altijd voorop moest staan. Niet de poppetjes centraal, maar het proces.
Deze week begint ons team aan een nieuw avontuur, een avontuur waar Willem verheugd over was. Kunst, niet politiek, zal de hoofdrol spelen. We hadden niets liever gewild dan hem de eerste editie van het e-magazine KNST! te tonen en samen het item over Katwijkse Kunst te maken. Zoals we hadden afgesproken. Het heeft niet zo mogen zijn. Hij heeft het niet mogen zien.
Willem, we zullen je missen, vriend. Je nalatenschap van rechtvaardigheid, integriteit en passie voor kunst zal voortleven in onze herinneringen en in alles wat we doen. Vaarwel, goede vriend.
Op zaterdagmorgen 20 januari nam Willem Zuyderduyn afscheid van het leven. Na enige tijd in het ziekenhuis te hebben doorgebracht, overleed hij aan de complicaties van een galoperatie. Willem heeft ons op slechts 54-jarige leeftijd verlaten.
