Onder het dak van een paddenstoel zo klein
Waar het mos fluistert, in het zonneschijn
Liefde bloeit als een knop in het woud
Een natuurlijk sprookje, stil en vertrouwd
–
Op het mos liggen liefdessporen zacht
Een verhaal geschreven, een liefdesvacht
De paddenstoel torent boven ons uit als een grote muur
Als een beschermend huis, zo intiem en zo puur
Liefde groeit als het mos, langzaam en fijn
In het hart van het bos, onder de maneschijn
De paddenstoel glimlacht, een stille getuige
Van liefde die groeit, als een natuurlijke vreugde
–
Bij een mooie paddenstoel zie je het soms niet
Maar bij liefde zit soms ook pijn en verdriet
Zaken die je niet of nauwelijks uit durft te spreken
Want je wil die ander zijn of haar hart niet breken
Maar de natuur fluistert liefdesgeheimen, heel subtiel
In de schaduw van paddenstoel en mos
waar ik ondanks alles toch voor jou viel
–
Samen zijn, zoals de natuur het had voorspeld
Liefde als een paddenstoel, oprecht en volledig ontplooid
Heeft de natuur alles in ere hersteld
Zo is onze liefde compleet en voltooid