Belle van Bodegraven
Belle van Bodegraven: Een Avontuurlijke Reis door de Pen van Ronald van Assen
Twee jaar geleden namen wij een sprong in het diepe en vroegen heel brutaal aan de bestsellerauteur, Ronald van Assen uit Bodegraven, om een nieuw hoofdstuk toe te voegen aan EditieGroeneHart.nl. We vroegen hem niet zomaar om een verhaal, maar om een vervolgverhaal dat ons en onze lezers keer op keer zou meeslepen. En dat is precies wat we kregen met de onvergetelijke avonturen van Belle van Bodegraven.
Belle, de bijzonder doortastende, een tikkeltje brutale, maar altijd goedgemutste inwoonster van Bodegraven, kwam tot leven via de meesterlijke pen van Ronald. Samen met Belle maakten we hoogtepunten en dieptepunten mee, beleefden we angstige uren en deelden we momenten van intens geluk. Deze jonge vrouw, omringd door haar liefdevolle familie, loyale vrienden en natuurlijk haar Wybe, heeft niet alleen ons, het team van EDGH.nl, betoverd, maar ook al onze volgers. Gedurende de tijd zijn we net zoveel van haar gaan houden als van ons eigen verhaal.
Natuurlijk hebben we ons allemaal een eigen voorstelling gemaakt van hoe Belle eruit zou zien. En dat is helemaal goed, want de kracht van literatuur is juist dat het iedere lezer in staat stelt om zijn of haar eigen beeld te creëren. Toch wilden wij, uit nieuwsgierigheid en liefde voor Belle, ons eigen idee van haar uiterlijk delen, gebaseerd op de prachtige verhalen van de afgelopen twee jaar.
Het is met een lichte weemoed dat we afscheid nemen van Belle, maar we weten dat haar avonturen voor altijd in ons hart zullen voortleven. Ronald, we zijn je heel dankbaar dat je ons hebt meegenomen op dit betoverende avontuur. Het was een eer om met je samen te werken, en we blijven je werk met bewondering volgen. En wat betreft de verhalen van Belle, die zullen we met liefde af en toe herlezen, keer op keer.
Het team van EDGH.nl
‘Dat hadden we twee jaar geleden nooit kunnen denken.’ Belle opent de envelop die zojuist door een koerier uit Woerden is gebracht met daarin het laatste nieuws uit die regio van de afgelopen twee dagen. ‘Toen we twee jaar geleden begonnen, dachten we nieuws uit Bodegraven en omgeving te brengen en wellicht uit te breiden richting Gouda. Nu hebben we zowel een kantoor in Gouda en Oudewater, en ontvangen we om de dag koeriers uit alle omliggende plaatsen die ons het laatste plaatselijke nieuws brengen. Editie Groene Hart is inmiddels niet meer weg te denken. En met al die lokale nijverheid die wil adverteren in ons blad, hoeven we ons om de kosten ook geen zorgen meer te maken.’
Annemarie knikt. ‘Ik wist wel dat het een succes zou worden. Dit was precies wat ons dorp nodig had. En het werkt. Na dat artikel dat jij hebt geschreven over de molen zijn er mensen uit de verre omtrek gekomen om een kijkje te nemen. Zonder dat wij erover geschreven hadden, waren die mensen nooit op dat idee gekomen.’ ‘Dat is nu precies wat ik ermee voor ogen had,’ beaamt Belle. ‘Narigheid is er al genoeg. Niet dat we dat nieuws dan moeten negeren, maar schrijven over wat ons dorp en de omgeving allemaal te bieden heeft. Daar hebben de mensen echt iets aan. Neem nou die inzamelingsactie laatst voor dat gezin dat door een brand was getroffen. Zonder onze krant was er nooit zoveel opgehaald.’
‘Had jij Wybe nog gevraagd voor dat artikel over het belang van de Oude Rijn?’ ‘Goed dat je het zegt. Ik wil dat artikel breder trekken, niet alleen de Oude Rijn en het belang van de scheepvaart, maar voor de hele waterhuishouding. Dus ik had gedacht om niet alleen Wybe te interviewen, maar ook iemand van het hoogheemraadschap en één of twee boeren uit de omgeving. Dan kunnen …’
‘Houd jij er rekening mee dat je zeer binnenkort andere bezigheden hebt,’ lacht Annemarie.
Belle kijkt of ze water ziet branden. ‘Je gaat binnen een week trouwen! Of ben je dat vergeten?’ ‘Oh, bedoel je dat. Nee, dat ben ik niet vergeten. Maar wat heeft dat ermee te maken?’ ‘Ik wil geen spelbreker zijn wat jouw ambities betreft, maar ik neem aan dat Wybe van je verwacht dat je zo af en toe iets aan het huishouden doet. Je bent straks een getrouwde vrouw. Daar horen bepaalde verplichtingen bij. En wat als er kinderen komen …’
‘Hier heb ik het met Wybe al uitgebreid over gehad en hij is wat dat betreft heel anders dan de meeste mannen. Hij weet hoe belangrijk dit werk voor mij is en daarom neemt hij een deel van het huishouden op zich. Dat kan ook makkelijk in ons nieuwe huis. Zijn werkplaats grenst er vrijwel aan. Hij is zelfs bereid om regelmatig te koken.’ ‘Geef mij zo’n man,’ verzucht Annemarie. ‘Kunnen we niet ruilen?’
‘Nee helaas, Wybe is van mij.’ Vijf dagen later is het zover. Belle heeft haar laatste nacht doorgebracht op de vertrouwde boerderij waar ze is opgegroeid. Niet dat er veel van slapen terecht is gekomen. Gisteravond hebben vader, moeder, de jongens en zij nog tot vrij laat met elkaar aan tafel gezeten. Een laatste keer gezamenlijk zoals ze het al die jaren gewend was, behalve dan al die keren dat ze door haar avontuurlijke inborst noodgedwongen de nacht buitenshuis had doorgebracht. Ze hebben heel wat verhalen opgehaald over wat er zich allemaal in en rond de boerderij heeft afgespeeld. Belle moest toegeven dat ze toch wel een handenbindertje was, zelfs al toen ze klein was.
Dirkje en Leendert zijn ook even langsgeweest, met hun eenjarige zoon. Omdat de jongste telg het al snel op een brullen zette, konden ze niet te lang blijven. Moeder klopt zachtjes op de deur van Belles slaapkamer. ‘Belle, ben je al wakker?’ ‘Al lang. Ik kon niet meer slapen.’ ‘Ik zal je straks helpen met je kleding en je haar. We hoeven niet te haasten, maar het is wel handig direct na het ontbijt te beginnen. Je trouwt maar één keer en ik wil graag dat je er …’ ‘Oh, moeder,’ snikt Belle plotseling.
‘Wat krijgen we nou? Waterlanders op de mooiste dag van je leven. Je hebt hier zolang naar uitgekeken. En Wybe is een schat van een jongen.’ ‘Dat is het niet,’ snottert Belle. ‘Ik was zo met de toekomst en Wybe bezig dat ik me niet had gerealiseerd hoe moeilijk het zou zijn dit allemaal los te laten.’‘Je hoeft helemaal niets los te laten. Je verhuist niet naar het andere eind van de wereld. Ons huis staat altijd voor je open en we zullen elkaar nog vaak genoeg zien. Dirkje en Leendert komen hier toch ook regelmatig langs? Jij begint nu je eigen leven. Mijn kleine Belle vliegt ui…’ Dan komen ook bij moeder de tranen. Ze vallen elkaar snikkend om de nek.
De bruiloft wordt groots gevierd op het dorp. Belle heeft nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien. De banken in de Sint Gallus puilen uit. Het lijkt wel of iedereen getuigen wil zijn van het ja-woord en de daarop volgende inzegening van het huwelijk. Ze wist niet dat ze zo geliefd was. Of is het berucht?
Wybe ziet er prachtig uit in zijn nette pak, maar verbleekt toch bij Belle. Haar kleding, haar haar en haar stralende gezicht. Alles klopt, daar heeft moeder wel voor gezorgd. Na een dag vol feestelijkheden, keren de mensen huiswaarts. Dirkje is al eerder met de kleine vertrokken. Leendert geeft Wybe een stevige handdruk. ‘Veel succes vannacht,’ fluistert hij Wybe al lachend toe.‘Wat fluisterde mijn broer nou in je oor?’ vraagt Belle als ook haar ouders naar huis zijn gegaan.
‘Oh, niets. Mannen onder elkaar.’
‘Ja, ja, het zal wel. Wat ben ik moe. Ik denk dat ik er maar eens vroeg inkruip.’ Wybe kijkt haar een beetje beteuterd aan.‘Nee, geintje,’ lacht Belle. Ze loopt op Wybe af en geeft hem een dikke zoen op zijn mond. ‘Ik hou van je.’
‘Ik ook van jou.’
Ze kijkt haar kersverse echtgenoot aan en voelt zich helemaal warm worden. Dit is waar ze altijd naar op zoek was. Al die avonturen die ze heeft beleefd, alles wat ze heeft meegemaakt, het is niets vergeleken bij dit moment. Ze heeft een baan die voldoening geeft, een liefhebbende man en een eigen huisje. Meer heeft ze niet nodig om dit nieuwe avontuur aan te gaan.
‘Ik hou van je,’ zegt ze nogmaals en straalt. Ze heeft haar plek gevonden.
Biografie Ronald van Assen
Ronald van Assen (Delft, 1971) begint in 2011 na een heftige periode in zijn leven met schrijven. In eerste instantie op therapeutische basis. Zijn eerste boeken en verhalen zijn dan ook ervaringsverhalen. Het schrijven geeft hem zoveel voldoening dat hij ermee doorgaat. Inmiddels heeft hij een heel oeuvre op zijn naam staan in verschillende genres. Hij doet regelmatig aan schrijfwedstrijden mee en heeft meerdere prijzen gewonnen. Om zich verder te verdiepen in alle facetten van het schrijven verzorgt hij (lees)redactie, beoordeelt hij manuscripten, geeft hij workshops en is hij jurylid bij verschillende schrijfwedstrijden. Naast zijn werkzaamheden op schrijfgebied is hij ambassadeur van wijzijnMIND, voorlichter bij Stichting Kernkracht en huisman.
