Belle van Bodegraven, deel 45
Speciaal voor EditieGroeneHart.nl verschijnt van de hand van de Bodegraafse schrijver Ronald van Assen het historische tweewekelijkse vervolgverhaal Belle van Bodegraven. Belle van Bodegraven is een verhaal dat zich afspeelt aan het eind van de 18e eeuw in de omgeving van Bodegraven. Hoofdpersoon is de zestienjarige Belle. Een behulpzaam meisje met een hang naar avontuur wat haar regelmatig in de problemen brengt.
Belle van Bodegraven, deel 47
Het is inmiddels een aantal maanden geleden dat de vader van Belle een bod heeft gedaan op een stuk land op nog geen driehonderd meter van hun eigen boerderij. Tot zijn stomme verbazing werd het bod gelijk geaccepteerd. Zijn vrouw noemt hem sinds die tijd gekscherend “grootgrondbezitter”.
Leendert heeft met behulp van Wybe, die zich steeds meer thuis begint te voelen aan wal, de grond bewerkt en bouwrijp gemaakt. Dat was een flinke klus, maar het resultaat mag er zijn. Nu volgt een nog grotere uitdaging, het bouwen van het woonhuis en de bijgebouwen. Gelukkig heeft Leendert in de loop der tijd een grote vriendenkring opgebouwd die allemaal hun steentje bijdragen. Toch zal het nog even duren voordat er een volwaardige boerderij staat compleet met schuur en stal.
Elke dag zijn Leendert en Wybe in de weer met stenen en hout. Door Wybes contacten bij de binnenschippers krijgt hij het voor elkaar dat de materialen direct aan de dijk worden afgeleverd en ze niet eerst per wagen vanaf een haven hoeven te worden vervoerd. Dat scheelt een hoop tijd. Schippers waar hij onder gediend heeft komen maar wat graag een kijkje nemen op de bouwplaats. Meehelpen doen ze niet, het tweetal van goedbedoelde adviezen voorzien wel. Wat dat betreft staan ook deze keer de beste stuurlui aan wal.
Belle probeert haar ouders zoveel mogelijk werk uit handen te nemen. Dirkje helpt haar graag mee. Op deze manier kan al het werk op de boerderij doorgaan ook nu Leendert op zijn eigen grond bezig is.
‘Ze wordt groot,’ zegt vader als hij zijn dochter in de verte druk in de weer ziet.
‘Dat is ze al,’ antwoordt moeder. ‘Ik weet dat het erbij hoort, maar ik vind het niks. Ik ben blij dat Leendert en Dirkje zo kortbij gaan wonen. Stel je toch eens voor dat ze naar de grote stad trekken met alle gevaren die daar op de loer liggen. Ik zou geen oog meer dichtdoen.’
‘We hebben daar weinig invloed op.’
‘Ik hoop dat Belle nog een tijdje wacht tot ze met Wybe uitvliegt. Het wordt me anders veel te stil hier. Ik ben wel blij dat Wybe en Leendert het zo goed met elkaar kunnen vinden. Gelukkig geen haat en nijd of jaloezie. Dat hoor je ook nog wel eens.’
‘Tja, we hebben ze wat dat betreft wel het goede voorbeeld gegeven. En goed voorbeeld doet goed volgen. Ik sprak pasgeleden trouwens rooie Willem, die vond het maar raar dat Leendert de boerderij niet overneemt. Volgens hem is het de regel dat de oudste zoon de boerderij overneemt.’
‘Waar bemoeit die man zich mee,’ reageert moeder gepikeerd. ‘Alsof hij de wijsheid in pacht heeft.’
‘Het is volgens hem niet alleen hij die er zo over denkt. Als ik Willem moet geloven wordt er op het dorp veelvuldig over ons gekletst.’
‘Hoezo? We doen toch niets verkeerd? Het is een prima oplossing zo.’
‘Dat weet ik. Ik trek me er ook niets van aan. De mensen moeten toch iets te kletsen hebben. En ja, als je dan net iets doet wat afwijkt van de rest dan ga je over de tong. Blijkbaar hebben die dorpelingen niets anders te doen. Zo is het altijd al geweest. Afwijkend gedrag wordt niet gewaardeerd.’
‘Gelukkig hebben wij ons kroost anders opgevoed,’ verzucht moeder. ‘Dat kan ook niet anders met iemand als Belle. Als er eentje is die alle regels aan haar laars lapt …’
‘Daar zal je d’r net hebben. Zeg maar niets over rooie Willem.’
Moeder geeft haar man een knipoog en steekt haar hand op naar Belle die het pad naar de boerderij komt opgelopen. ‘Wat heeft zij nou weer bij zich?’
‘Allemaal lappen stof,’ zegt vader als Belle dichter genaderd is.
‘Mooi hè,’ roept Belle enthousiast. ‘Daar ga ik gekleurde vlaggen van maken.’
‘Waarom?’ Moeder is te verbaasd om meer uit te brengen.
‘Het is eigenlijk Wybe die me op het idee heeft gebracht. Kijk, op de schepen seinen ze naar elkaar door middel van vlaggen in verschillende kleuren. Zo kunnen ze over langere afstand elkaar dingen duidelijk maken. Dat kunnen wij ook gaan doen.’
‘Wij gaan naar schepen seinen?’
‘Nee, vader. Wij gaan naar elkaar seinen. Het is heel simpel. Stel we willen straks iets vragen aan Leendert en Dirkje of zij willen iets aan ons vragen. Dan moeten we naar elkaar toe. Dat is niet erg, maar het kan makkelijker door verschillende vlaggen te gebruiken. Als we elke vlag of combinatie ervan een betekenis geven, kunnen we met elkaar communiceren zonder dat we steeds heen en weer hoeven te lopen. Slim idee van mij, hè?’
‘Dus stel ik heb dringend hulp nodig, dan hang ik bijvoorbeeld een rode vlag op?’ Vader kijkt heel serieus.
‘Nee, het werkt niet voor dringende zaken. Stel dat we ’s avonds bij hen langsgaan en ze willen bijvoorbeeld dat we een ladder meenemen …’
‘Wat moeten ze met een ladder?’
‘Het is zomaar een voorbeeld. Ik moet het nog verder uitwerken, maar ik vind het een heel nuttig idee. Jullie zullen het wel zien.’ Belle beent verder met haar lading lappen en gaat het huis binnen.
‘Gekleurde vlaggen … als we rooie Willem nou nog niet voldoende roddelvoer geven dan weet ik het ook niet. Straks kan ik me niet meer op het dorp vertonen.’
‘Ach man, mopper niet zo. Wees blij dat onze dochter zo ondernemend en vooruitstrevend is. Net vond je het nog een schande dat afwijkend gedrag niet wordt gewaardeerd. Dat zijn je eigen woorden.’
‘Je hebt gelijk ook. Laten we eerst maar eens zien wat er van dat wilde plan van Belle terechtkomt. Wie weet gebruikt over een tijdje iedereen vlaggen om over langere afstand met elkaar te praten.’
Biografie Ronald van Assen
Ronald van Assen (Delft, 1971) begint in 2011 na een heftige periode in zijn leven met schrijven. In eerste instantie op therapeutische basis. Zijn eerste boeken en verhalen zijn dan ook ervaringsverhalen. Het schrijven geeft hem zoveel voldoening dat hij ermee doorgaat. Inmiddels heeft hij een heel oeuvre op zijn naam staan in verschillende genres. Hij doet regelmatig aan schrijfwedstrijden mee en heeft meerdere prijzen gewonnen. Om zich verder te verdiepen in alle facetten van het schrijven verzorgt hij (lees)redactie, beoordeelt hij manuscripten, geeft hij workshops en is hij jurylid bij verschillende schrijfwedstrijden. Naast zijn werkzaamheden op schrijfgebied is hij ambassadeur van wijzijnMIND, voorlichter bij Stichting Kernkracht en huisman.
