Door AnneMarie Visser
Laten we het hebben over wat onze gemeente zo buitengewoon maakt. Ja, we hebben allemaal wel eens te maken gehad met die obligate knorrepotten die graag de aandacht opeisen en hoog van de toren blazen. Maar laten we vooral niet vergeten dat er ook honderden vrijwilligers zijn die zich met ongelofelijke toewijding inzetten voor wat hen dierbaar is. Het maakt niet uit wie je bent, waar je vandaan komt, of hoeveel expertise je te bieden hebt. Wat er echt toe doet, is het plezier en de onbaatzuchtigheid waarmee je je inzet voor je club, evenement of het gezamenlijke doel dat je nastreeft. Samen de klus klaren. Zonder zichzelf voortduren op de borst te willen kloppen.
Neem bijvoorbeeld aanstaande zaterdag, waar de Oranjevereniging Juliana zich weer met hart en ziel inzet voor het eeuwenoude touwtrekken. Ze zijn al weken bezig met de voorbereiding en houden ons op de hoogte van alle ontwikkelingen. Het is geen gewoon spelletje. Ze organiseren er een waar feest omheen met kraampjes en limonade. Geen grootschalig festival, maar met liefde en gemeenschapszin op de kaart gezet.
Iets groter en professioneler was natuurlijk Bruisend Reeuwijk afgelopen weekend. Ooit begon Tomorrowland op een veldje achterin een Belgisch dorp. Nu vliegen er charters naartoe en sparen mensen het hele jaar om dit festival mee te maken, waar de term “overtreffende trap” een understatement is. Misschien is dit niet het ultieme doel waar Stichting Reeuwijks Volksvermaak zich maandenlang voor inzet, maar het professionele niveau dat in de afgelopen jaren is bereikt, is indrukwekkend. Een dorpsfeest om “u” tegen te zeggen, waar menig optredende BNN-er van onder de indruk is en waar alles naderhand weer keurig wordt opgeruimd.
Een ander lokaal initiatief dat absoluut in dit rijtje thuishoort is het Streekmuseum in Reeuwijk. Na een strijd van twintig jaar ging deze week eindelijk de eerste paal voor het nieuwe gebouw de grond in. Terwijl in Bodegraven alle aandacht uitgaat naar een Kaasmuseum dat helaas dreigt te verdwijnen door toedoen van een voormalige wethouder en beleidsmedewerkers die in al hun goedwillendheid de geest eruit hebben gehaald, blijft het Streekmuseum zichzelf opnieuw uitvinden. Ondanks de sceptische houding van sommige politieke partijen, is het een verrassend leuk en afwisselend museum met een belangrijke functie op het gebied van lokale geschiedenis en genealogie.
Overigens moet ik met schaamrood op mijn kaken bekennen dat ik er pas afgelopen week tijdens het maken van opnames goed doorheen ben gelopen. Een bevlogen team vrijwilligers nam me mee van het ene fascinerende verhaal naar het andere over de geschiedenis van het plassengebied en zijn bewoners.
Volgende week is Bodegraven aan de beurt, want laten we de Najaarsmarkt en de verkiezing van de Kaaskoningin zeker niet vergeten. Het is inmiddels immaterieel cultureel erfgoed geworden. Of de Openmonumentendag, die deze week compleet met kanonschoten en Wouter van de Waterlinie fort Wierickeschans op zijn kop heeft gezet. En in het voorjaar de gezellige Kunstroute. Op een of ander manier altijd mooi weer en waar kunstenaars van ieder niveau uit alle windhoeken van ons dorp zichzelf van hun meest creatieve kant laten zien. Wat dacht je van de Buddybike, die onze oudere en/of minder valide inwoners gezellig meeneemt om te genieten van een fietstochtje in de omgeving.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden van wat onze gemeenschap zo bijzonder maakt. Het zijn de vrijwilligers die met hun passie en inzet de echte rijkdom van onze gemeente vormen. Zij maken Bodegraven-Reeuwijk ‘ons dorp’ tot wat het is. Een bloeiende positieve gemeenschap waar ik trots op ben deel van uit te mogen maken.
