Stel je eens voor een kunstwerk waarvan in ieder dorp waaruit de gemeente Bodegraven-Reeuwijk is gevormd een deel komt te staan. Vormgegeven door een kunstenaarscollectief in overleg met de bewoners. Waardoor het grotere geheel niet alleen onze kernen met elkaar weet te verbinden, maar ook door inwoners wordt gezien als een stukje waar wij met elkaar voor staan als gemeenschap. Landschapskunst verspreid door de hele gemeente. Waarbij letterlijk en figuurlijk grenzen worden overschreden. Een geniale zet naar een toekomst als kunstenaarsdorp of is het een brug te ver?
Het zou in ieder geval een mooi initiatief zijn in een gemeente, waarin ruim tien jaar na de fusie op te veel fronten eenheid nog steeds zeldzamer lijkt te zijn dan eenhoorns. Bovendien is het een leuke manier om toeristen kennis laten te maken met de hele gemeente. In plaats van een rondje rondom de plas of een wandeltocht door Bodegraven wandel of fiets je van dorp naar dorp om vanuit alle afzonderlijke onderdelen het hele kunstwerk te ontdekken.
Een kunstwerk dat als een soort magische lijm gaat functioneren tussen de kronkelige wegen van de eilandjes en onderlinge verdeeldheid. Het is zonder meer een droom die het waard is met elkaar na te jagen, maar het moet natuurlijk veel meer zijn dan een façade. Laten we vooral eerlijk zijn. Een kunstwerk waarvan in ieder dorp een deel staat kan kan natuurlijk niet de diepgewortelde verschillen tussen een kaasmarkt en -handel in Bodegraven, de natuur en wateractiviteiten in Reeuwijk, het cultuurhistorisch erfgoed van Nieuwerbrug, de hechte gemeenschap in Reeuwijk-dorp en de polderlandschappen van Driebruggen en Waarder in een keer wegpoetsen als een onzichtbare penseelstreek. Zelfs het meest prachtige kunstwerk kan geen wonderen verrichten als het aankomt op sociale cohesie.
Ook zal het niet door iedereen met open armen worden ontvangen. Zeker niet op esthetisch vlak. Wat voor de ene persoon een meesterwerk is, kan voor de andere pure afschuw zijn. Smaken variëren nu eenmaal net zo sterk als de windrichtingen in het veenweidegebied dat ons omringt. Daarnaast is de gemeente op dit moment zo arm als een kerkrat. Maar dit terzijde, want laten we er vooral voor waken hier zo cynisch te zijn dat het idee bij voorbaat al sneuvelt.
Het geeft namelijk ook de kans Bodegraven-Reeuwijk in een keer neer te zetten als het zo lang gewenste kunstenaarsdorp in het Groene Hart. Een gedachte waar met name de Culturele Commissie sinds het voorzitterschap van Lizette Visscher al vurig voor strijdt. Het kan een stip op de horizon zijn voor het Nieuwe Streekmuseum, Reeuwijk Klassiek, het Evertshuis, Kaasmuseum, maar ook voor alle dorpsteams, Huizen van Alles, het gemeentebestuur en zelfs de politiek om een nieuw DNA te formuleren. Samen streven naar een betere samenwerking op het gebied van kunst, cultuur, historisch erfgoed en toerisme.
Waarom niet het gesprek met elkaar aangaan, ideeën uitwisselen en onze creatieve geesten laten stromen. Ook waar het gaat om het vinden van fondsen en subsidies. Bij een goed idee zijn die er genoeg. Van provincie en postcodeloterij naar het Prins Bernard Cultuurfonds. Om er hier een paar te noemen.
Misschien kunnen we samen iets vinden dat ons niet alleen met elkaar, maar ook met de rijke geschiedenis en diversiteit van deze gemeente en het Groene Hart verbindt. Kortom laten we dat kunstwerk vooral zien als een uitnodiging om bruggen te slaan. Tussen de dorpen en tussen onze eigen perceptie en verwachtingen. Laten we gaan samenwerken om iets te creëren, waarmee we niet alleen echt dat kunstenaarsdorp gaan worden en tegelijkertijd de kunst leren verstaan ons zelf te verenigingen tijdens de reis die we met elkaar ondernemen om dit kunstwerk te realiseren.
AnneMarie Visser
Inspiratie
Het beeldmateriaal dat in deze column als inspiratie wordt gebruikt is ter beschikking gesteld door het beeldend kunstenaarsduo Adelheid en Huub Kortekaas van de Tempelhof in Winssen. In hun indrukwekkend carrière, die overigens tot de dag van vandaag duurt, hebben zij samen een universele beeldtaal ontwikkeld met als uitgangspunt mensen met elkaar te verbinden in de bewustwording dat wij deel zijn van de natuur. De Plant werd hierbij het symbool voor de mens groeiend vanuit het donker van de aarde naar het licht.
Kortom een bezoekje aan hun website is meer dan de moeite waard. Beter nog bezoek een van de open dagen van hun inspirerende tuin.
Home – Huub & Adelheid Kortekaas (huubenadelheid-kortekaas.nl)
