Jagen met de camera blijft een mooie hobby, het is net als met het jagen met een geweer. Maar het is altijd de vraag wat je voor de lens of loop krijgt. In ieder geval voor beide geldt dat het afwachten is en als je wat ziet dan raak schieten. Voor mij is het makkelijk, ik kan veel plaatjes schieten met mijn digitale camera en zo lang de batterij het doet hoef ik ook niet te laden. En het kan op alle momenten van de dag en ik hoef niet aan wildbeheer te doen en kan “schieten” op wat ik wil.
Maar goed, de reden van dit stuk is een ontmoeting die ik niet snel vergeten zal. Ik fiets bijna dagelijks door ons mooie Reeuwijk. En altijd de camera mee, er valt vaak wel iets moois te zien, of dat nu een weerspiegeling is, een mooi stukje natuur, wolkenluchten, een vogel, weidevogel of gewoon iets wat je leuk vindt om te fotograferen. Zeker in deze tijd van de weidevogel de grutto, is het genieten.
Zo zag ik enkele dagen geleden (18.04) ergens achter bij de sufplas (Reeuwijkse Plassen) een moedereend met een aantal net uit het ei gekomen pijltjes zwemmen. De pijltjes gingen naar alle kanten om deze voor hen nieuwe en wondere wereld te ontdekken.
Maar vlak bij zat er een reiger te loeren. Die vertrok omdat ik te dicht bij kwam en vloog een stukje verder weg om op een wilg te gaan zitten. Even later vloog deze verder. Mooi dacht ik bij me zelf, heb ik vast een jong eendje gered.
Dus de aandacht weer naar de eendjes verlegd, die ontdekkingsreiziger speelden.
Plots zag ik iets verderop richting de plas een kop tussen de rietstengels. Ik dacht een hond, maar dat bleek een vos te zijn!
Duurde wel even voor dat dat doordrong, want daar denk je dus echt niet aan in deze omgeving. Maar na enkele ogenblikken van elkaar aankijken, de camera gebruikt om een aantal foto’s te maken, slechts drie, want toen nam de vos de benen. Van de drie foto’s waren er twee gelukt. Wat een ervaring! Word je als hobby-fotograaf dus echt heel blij van.
Naderhand denk je dat die wellicht ook op de jonge eendjes uit was. Die hadden die dag dus geluk.
Uiteraard was ik blij verrast, maar naderhand denk je toch, mooi gezicht en een mooie ervaring, maar hoort een vos wel thuis in deze omgeving? In de buurt zijn veel weilanden met weidevogels, hazen, eenden, ganzen met veel jong. En los van de bewoners in die buurt die kippen hebben rondscharrelen.
Ik weet ook niet of het een solitaire vos is of dat er wellicht meerdere rondlopen. Wel lees ik uit reacties dat anderen een vos ook wel eens hebben zien lopen.
Wat is wijsheid in deze, we leven hier in veel natuur, al dan niet in beheer door Staatsbosbeheer, de surfplas Broekvelden/Vettenbroek is een Natura 2000 gebied en ook zijn er heel veel natte graslanden waar de weidevogels zich thuis voelen. Wel zijn de ganzen oververtegenwoordigd. En die hebben momenteel heel veel jong. Dat een vos dat aantrekkelijk vindt, kan ik me wel voorstellen.
Dat het een dilemma is natuurlijk ook! Een vos in een rijk weidevogelgebied moet je eigenlijk niet willen. De weidevogels en dan met name de grutto hebben het al zo moeilijk in ons land. Zeker als Nederland de kraamkamer van de grutto is en deze vogelsoort in gevaar is.
Via de jullie bekende Heidi Looy en haar man Wilco van Roon is de locatie doorgegeven, dit in verband met de WBE en het weidevogel beschermingsprogramma.
Cornelis Hagen.
