Laten we eerlijk zijn. Wanneer we in onze gemeente ieder ‘gebouw’ dat niet rendeert verkopen, dan was het gemeentehuis allang her ontwikkeld tot luxe appartementen. Als gemeente staan we behoorlijk rood en aan het huidige college de enorme taak om het schip, dat nog steeds op ramkoers ligt, door de woelige wateren heen te loodsen op weg naar een financieel gezonde toekomst. Het is dan ook niet zo gek dat er ook uitermate kritisch wordt gekeken naar het toekomst van het Evertshuis. Niet voor niets staat dit hoofdpijndossier al jaren op de politieke agenda.
Nu valt er veel te zeggen over het moment. Waar na covid het hele land worstelt om de culturele sector er weer een beetje bovenop te helpen, worden aan het Raadshuisplein de rekenmachines uit de kast gehaald. Toch lijken alle partijen het over een ding eens. ‘Kunst, Cultuur en Erfgoed verrijken ons leven’. Ook de staatssecretaris met dit onderwerp in haar portefeuille, Gunay Uslu, roept op tot herwaardering. Tijdens de 51e Huizingalezing in Leiden vroeg ze zich hardop af ‘waarom wij elkaar in dit land steeds opnieuw moeten overtuigen dat het goed is dat we geld uitgeven aan kunst en cultuur.‘
Voordat de vorige wethouder voor cultuur, Odd Wagner, weer naar Heemstede vertrok, lanceerde hij het ambitieuze plan dat Bodegraven-Reeuwijk een heus cultuurdorp moest worden. Het liefst van Nederlands, maar toch op zijn minst van het Groene Hart. Natuurlijk is het de vraag of dit reëel of überhaupt haalbaar is. We liggen nogal op achterstand. In tegenstelling tot Ootmarsum, Nieuwkoop, Bergen Noord-Holland en Laren hebben in het verleden vrij weinig kunstenaars hun schildersezel hier op gezet en grote buur Gouda heeft heel wat meer noten op haar zang om die titel binnen te slepen.
Bovendien vraag het nogal wat tijd, visie en heel veel geld om dit neer te zetten met elkaar. Dan gaat het niet over het drukken van een leuke toeristische folder of vlaggetjes. Het betekent actief investeren in dat wat we nu al in huis hebben. Educatie, stimulatie, inspiratie. De koren, de fanfares, de toneelverenigingen, kleinkunst, keramisten, schilders, verhalenvertellers, beeldhouwers, glaskunstenaars en vergeet niet onze cultuur historische organisaties.
Niet alleen in Bodegraven en niet alleen voor de toerist of stedeling. Maar in alle dorpen en vooral ter verrijking van het leven van onze eigen inwoners. Ook die met een niet Westerse achtergrond. Met als bruisend hart Kunst en Cultuurtempel het Evertshuis. Met een beetje fantasie, een paar energieke aanjagers en wat politieke schouders die hiervoor gaan staan, komen we vast en zeker een heel eind.
Misschien moet de naam Everts daarbij wel synoniem staan voor dit verbindende initiatief. Het Everts Cultuurplatform of het Everts Cultuurfonds. Zo blijft de naam van notaris Everts, los van de stenen, verbonden aan deze mooie gemeente met die enorme berg aan culturele potentie. Midden in het Groene Hart.
AnneMarie Visser
