Toen ik zo’n twintig jaar geleden verhuisde naar Reeuwijk Tempel lag mijn oude overbuurman op sterven. Ik heb hem helaas nooit ontmoet, maar het was hartverwarmend te zien hoe de buurt er alles aan deed zijn vrouw zoveel mogelijk zorgen uit handen te nemen. De tuin werd gedaan, de boodschapjes die de kinderen waren vergeten nog even snel gehaald en dagelijks ging men langs voor een praatje. Goed noaberschap wordt dit met een mooi woord in het Oosten van het land genoemd.
Aan de landelijke talkshowtafels wordt het graag geframed als een uniek verschijnsel in Drenthe of Overijssel. Gelukkig blijkt uit onderzoek dat we overal in ons land voor elkaar klaar staan. Toen Chris de Heij uit Reeuwijk-Dorp de verschrikkelijke diagnose ALS kreeg te horen, kwam het hele dorp in beweging en liet zich van zijn mooiste kant zien. Of het nu ging om aanpassingen aan zijn huis, steun voor zijn partner Christa of familie, inzamelacties voor team Hope against ALS of ‘gewoon‘ Chris voorop de fiets naar de top van de Mont Ventoux fietsen.
Het lijkt een beetje vergeten, maar ook tijdens de Lock downs was het de normaalste zaak van de wereld even op veilige afstand over de heg te vragen hoe het met elkaar ging. De plaatselijke winkelier zette de boodschappen gewoon voor de deur.
Deze maand kijkt de overheid een beetje naar ons om. In november en december ontvangen we 190 euro ter compensatie voor de gestegen energieprijzen. Het laatste waar deze column overigens over gaat, is de vraag of deze maatregel zinvol is. Het gaat over Sinterklaas. Wanneer je in de krant leest dat ruim de helft van de gezinnen vrezen de jaarlijkse stijging van de ziektekosten niet te kunnen betalen, dat kinderen met honger ‘s ochtends naar school gaan en er in de afgelopen decennia ‘s nog nooit zoveel armoede in ons land was. Dan zit dit jaar een leuk cadeautje in de schoen er waarschijnlijk ook niet in.
Gelukkig kun je niet achter de voordeur kijken. Soms zitten diegene die het voor de buitenwereld allemaal voor elkaar lijken te hebben, financieel dik in de rode cijfers. Maar hoe leuk is het wanneer we in ons mooie dorpje een beetje de Noaber van Sint zijn. We zamelen overtollig speelgoed in en iedereen die het kan missen doneert die 380 euro. We beginnen met elkaar een speelgoedbank, waar ouders en grootouders terecht kunnen. Zodat ieder kind toch een leuk cadeautje krijgt.
Misschien vanuit de kerken, misschien vanuit de scholen of de scouting, Stichting Vota, in samenwerking met de lokale voedselbank of voor mijn part vanuit de gemeente(raad) zelf. Wie weet zit dan de volgende keer onze nieuwe burgemeester van trots te glimmen aan tafel bij OP1. Als het voorbeeld van mooi naoberschap in een gemeente waar iedereen op vijf december een leuke avond heeft gehad.
AnneMarie Visser
(ps gewoon doneren aan de voedselbank kan natuurlijk ook ;-))