Belle van Bodegraven, deel 18


Speciaal voor EditieGroeneHart.nl verschijnt van de hand van de Bodegraafse schrijver Ronald van Assen het historische tweewekelijkse vervolgverhaal Belle van Bodegraven. Belle van Bodegraven is een verhaal dat zich afspeelt aan het eind van de 18e eeuw in de omgeving van Bodegraven. Hoofdpersoon is de zestienjarige Belle. Een behulpzaam meisje met een hang naar avontuur wat haar regelmatig in de problemen brengt. 

Deel 18

Belle staart met grote ogen van Joseph naar haar moeder en terug. Is haar bloedeigen moeder het brein? Heeft zij dit allemaal eigenhandig opgezet? Haar moeder, waarvan ze altijd dacht dat ze tot niets meer in staat was dan huisvrouw zijn en meehelpen met klussen op de boerderij. Wat heeft ze zich daarin vergist! Haar moeder durft meer dan ze ooit kon vermoeden. Ze zal haar voortaan met heel andere ogen bekijken.

‘En verder weet niemand thuis hiervan?’

Moeder schudt haar hoofd. ‘Nee … en dat wil ik graag zo houden. Ik hoef waarschijnlijk niet uit te leggen wat er met mij gebeurt als dit uitkomt.’

‘Nee,’ antwoordt Belle beduusd. Zover had ze nog niet eens doorgedacht. Alles wat ze de afgelopen minuten heeft gehoord, klonk haar als één groot spannend avontuur in de oren, maar ze moet er niet aan denken wat er gebeurt als de schout erachter komt.

‘Dan kan ik je nu wel vertellen hoe trots ik op je ben, Belle.’

Belle kijkt haar moeder vragend aan. Trots? Waarom is ze trots op haar? Ze is toch dat vervelende kind dat nooit luistert, altijd haar eigen gang gaat en daarom regelmatig in de problemen komt? Hoe kan haar moeder daar trots op zijn?

Moeder ziet de blik in haar ogen. ‘Dat hele avontuur met Wybe. Hoe jij je hebt ingezet om die jongen te verbergen en naar Gouda te brengen, de ontvoering en je terugtocht naar ons huis. Ik wou dat ik als kind iets van jouw pit had.’

‘Ik dacht juist dat u boos was, omdat ik me zo onverantwoordelijk heb gedragen. U heeft mij een hele preek gegeven toen ik thuiskwam.’

‘Ik was ongerust, natuurlijk. Welke moeder zou dat niet zijn, maar toen je mij je avonturen vertelde gloeide ik vanbinnen van trots. Ik kon alleen niets laten merken.’

Belle’s wangen kleuren rood. Ze is een ogenblik sprakeloos. Dan valt ze haar moeder om de hals. ‘Ik ben ook trots op u,’ brengt ze half snikkend uit. ‘Ik heb altijd gedacht dat u niets durfde, dat u braaf deed wat u werd opgedragen, maar u bent tot meer in staat dan vader en mijn broers. Als die dit zouden weten …’

Moeder duwt haar dochter van zich af en kijkt haar strak aan. ‘Die mogen nooit iets te weten komen van wat we hier doen, hoor je me, Belle. Ik weet dat je me nooit zal verraden, maar ik weet ook dat je een flapuit bent en in je enthousiasme er soms dingen uitgooit waar je later spijt van hebt. Je mag kletsen zoveel je wilt, maar niet over wat hier gaande is. Het zou niet alleen ons, maar de hele operatie in gevaar brengen. De mensen die wij een veilig heenkomen bieden, zijn afhankelijk van ons.’

Belle knikt langzaam haar hoofd. ‘Dat ik niets mag zeggen is me ondertussen wel duidelijk. Hoe kan ik helpen, moeder? Ik wil graag meedoen.’

‘Waarom? Toch niet alleen omdat het spannend en avontuurlijk is? Dat is geen goede reden.’

‘Nee, omdat ik graag wil helpen die onschuldige vluchtelingen in veiligheid te brengen.’

‘Jij hebt wel heel veel vertrouwen in je moeder,’ mengt Gerrit zich in het gesprek. ‘Wie zegt dat die vluchtelingen zo onschuldig zijn als wij doen voorkomen?’

‘Omdat ik mijn moeder vertrouw,’ antwoordt Belle resoluut. ‘Ze zou zich nooit inlaten met dit soort praktijken als ze er niet volledig achterstond en dat kan alleen als ze zeker weet dat de mensen die jullie helpen vluchten onschuldig zijn.’

‘Pittige tante, die dochter van je.’ Joseph knikt goedkeurend. ‘Maar ik denk dat het tijd wordt te vertrekken voordat mensen argwaan krijgen.’

‘Je hebt gelijk, Joseph. Belle, we verlaten het fort zo onopvallend mogelijk.’

‘En wat zeg ik thuis mocht vader of een van mijn broers ons gemist hebben?’

‘Dat je mij hebt geholpen met een klusje. Daar is niets van gelogen.’

Als ze eenmaal op de zuidelijke dijk van de Oude Rijn lopen, kletsen de twee dames honderduit. ‘Ik denk dat er een tijd komt dat vrouwen hetzelfde doen als mannen.’

‘Je bedoelt wat beroep betreft?’

Belle knikt heftig van ja. ‘Waarom niet? Wij vrouwen zijn niet dom en te teer om zware arbeid te verrichten zoals veel mannen denken. We zijn veel sluwer en leergieriger dan de meeste kerels.’

‘Laat ze het maar niet horen,’ lacht moeder, ‘voor je het weet heb je de poppen aan het dansen. Niet iedereen kan dit soort praatjes waarderen.’

‘Gelooft u dat dan niet, moeder? Waarom kan een vrouw geen dokter worden, of schipper of voor mijn part timmerman?’

‘Het woord zegt het al, timmerman.’ Moeder schudt haar hoofd om de vrijpostige ideeën van haar dochter.

‘Dan noemen we het een “timmervrouw”. Probleem opgelost. Weet u wat helemaal bijzonder zou zijn?’

Moeder zucht. ‘Nou, erger dan je andere voorstellen kan het niet zijn. Voor de draad ermee …’

‘Als ooit iemand een verhaal schrijft over uw smokkelbende. Dan kunnen ze later lezen wat voor stoere moeder ik heb.’

‘Zet dat idee maar snel uit je hoofd. Niemand weet ervan en dan nog … wie is er nu geïnteresseerd in een verhaal over een simpele boerenvrouw.’

‘Heel veel mensen wellicht. En als ze geen verhaal over u schrijven, dan misschien wel over mij. Een verhaal over de avonturen van Belle van Bodegraven. De meest onverschrokken boerenmeid uit Bodegraven en omgeving.’

‘Vergeet vooral het woord “brutaal” niet. De meest brutale boerenmeid van het land. Dat past beter.’

Voordat ze het doorhebben, slaan ze het pad naar de boerderij in. Moeder schrikt. Er staat een koets op het erf. Een glimmend, deftig uitziend rijtuig met twee paarden ervoor. Ze hebben bezoek. Als dat maar niets met hun nachtelijke activiteiten te maken heeft …

Ronald van Assen

Biografie Ronald van Assen

Ronald van Assen (Delft, 1971) begint in 2011 na een heftige periode in zijn leven met schrijven. In eerste instantie op therapeutische basis. Zijn eerste boeken en verhalen zijn dan ook ervaringsverhalen. Het schrijven geeft hem zoveel voldoening dat hij ermee doorgaat. Inmiddels heeft hij een heel oeuvre op zijn naam staan in verschillende genres. Hij doet regelmatig aan schrijfwedstrijden mee en heeft meerdere prijzen gewonnen. Om zich verder te verdiepen in alle facetten van het schrijven verzorgt hij (lees)redactie, beoordeelt hij manuscripten, geeft hij workshops en is hij jurylid bij verschillende schrijfwedstrijden. Naast zijn werkzaamheden op schrijfgebied is hij ambassadeur van wijzijnMIND, voorlichter bij Stichting Kernkracht en huisman.

Deel dit bericht:

Facebook
Twitter