Laten we er geen doekjes om winden, er is ‘iets’ aan de hand en er is geen klimaatontkenning meer aan. Opnieuw treedt een hitteprotocol in werking en onze polders verzilten. In de tuin hebben de bomen het moeilijk, mijn zonnehoedjes staan er behoorlijk verdroogd bij en iedere ochtend vliegen er een stuk of tien halsbandparkietjes door mijn tuin naar een boom bij de buren.
Volgens sommige deskundigen is het allang geen vijf voor twaalf, maar dik half een. De aarde warmt veel sneller op dan alle modellen voorzagen en misschien is dat wel wel het enige lichtpuntje. Moeder Natuur doet gewoon wat ze wil.
Het idee van Rabotopvrouw Barbara Baarsma om iedereen een CO2 budget te geven is misschien helemaal niet eens zo gek. Overigens is het helemaal niet haar idee, want er zijn al heel wat kekke vintagewebsites waar ze je laten zien hoeveel CO2 je bespaart door een kledingstuk een tweede leven te geven. Wat is dus nieuw onder de steeds ‘’warmer’ wordende zon.
We mogen ons best bewuster worden dat we – bij alles wat we doen – een ecologische voetprint achterlaten en hoe we zelf kunnen bijdragen om de ‘wereld’ een stukje beter te maken. De tuin vergroenen, sedumdanken, zonnenpanelen, iets vaker de fiets pakken. Zelfs het typen van deze column en de koffie die ik hierbij drink stoot CO2 uit. Maar Barbara gaat in haar gedachtengang een stapje verder en koppelt een verdienmodel aan haar idee. Arme mensen kunnen hun CO2-spaarpotje verkopen aan rijke mensen. Die kunnen daardoor wel lekker heel ver weg vliegen naar een tropisch holiday resort. Helemaal niet erg, want arme menen hebben toch geen geld om op vakantie te gaan.
Ondanks de ontkenning van de Rabobank denk ik zomaar dat het plan al uitgewerkt klaar ligt bij de nieuwe afdeling waar Barbara CEO van is geworden. Een lekker smoelende site is zo in de lucht. Inclusief vrolijke slagzin: “Gun Barbara haar insta vakantie in de tropen, verkoop jouw CO2 recht nu!”. Een tip voor de afdeling ICT van deze bank. Huur goedkoop voor een paar CO2 rechten een team studenten in met torenhoge studieschuld.
Hardop vraag ik me trouwens af of Barbara en haar bankiers überhaupt CO2 rechten overhouden. Er is helemaal niets mis met een lekkere levensstijl als je daar hard voor werkt, maar de ecologische voetprint die je hiermee achterlaat is aanzienlijk. Een vliegreis naar Davos om mee te praten in het World Economic Forum levert nu eenmaal een megagrote CO2-last op. Tenzij je natuurlijk een bonussysteem lanceert voor alle maatregelen die je thuis neemt om energie te sparen. Arme mensen hebben daar toch ook geen geld voor, dus blijven er voldoende CO2 rechten over om te kopen met je bonusspaarpot.
Maar dit terzijde, de grote vraag is wie gaat bijhouden welke CO2 rechten wij allemaal uitgeven? Nu vrijwel al het betalingsverkeer digitaal is en cash geld langzaam maar zeker uit de markt verdwijnt krijgen de banken en de overheid hiermee totale controle over hoe wij leven?
Gaat mijn pinpas op slot als ik teveel CO2 heb uitgegeven aan een biefstukje in dat mooie nieuwe Loetje aan de plassen? Of als ik net iets te vaak mijn auto heb gepakt om mijn kinderen naar school te brengen? Had ik toch dat boek niet mogen bestellen bij Bol.com of die extra paar teenslippertjes bij het Kruidvat mogen kopen of deze column mogen schrijven?
Krijgen we opnieuw een QR-code waar dit allemaal op wordt bijgehouden op straffe van?
Ik geloof graag dat er mensen zijn die dit allemaal een heel goed idee vinden. Een almachtige overheid die via jouw betalingsverkeer jouw leven volledig controleert. Het einde van onze vrijheid om te doen en te laten wat we zelf willen. Je wilt toch geen klimaatlozer zijn? Of denk ik nu ineens te veel als een complotdenker waar ik tot gisteren nog allergisch voor was?
Dankzij Barbara lijkt het allemaal ineens heel dichtbij. Misschien is het beter als bank te investeren in armoedebestrijding, zodat ook arme mensen geen kiloknallers hoeven te kopen. Als ze daar tenminste geld voor hebben. Dat lijkt me een veel prettigere wereld.
