Speciaal voor EditieGroeneHart.nl verschijnt van de hand van de Bodegraafse schrijver Ronald van Assen het historische tweewekelijkse vervolgverhaal Belle van Bodegraven. Belle van Bodegraven is een verhaal dat zich afspeelt aan het eind van de 18e eeuw in de omgeving van Bodegraven. Hoofdpersoon is de zestienjarige Belle. Een behulpzaam meisje met een hang naar avontuur wat haar regelmatig in de problemen brengt.
De volgende morgen lijkt moeder het hele voorval met de twee mannen van het fort vergeten. Ze is in opperbeste stemming en als Belle richting de deur loopt voor haar ochtendklusjes noemt ze haar in het voorbijgaan zelfs “mijn oogappeltje”.
Belle voert haar werkzaamheden zwijgend uit. Er staat een zachte ochtendbries en het lijkt een prachtige dag te worden, maar ondanks dat en de vrolijkheid van haar moeder heeft ze een onbestendig voorgevoel. Vannacht kon ze er niet van slapen. Wellicht heeft het ermee te maken dat de arts vandaag langskomt om naar vader te kijken? Misschien zijn het alle indrukken van de afgelopen weken die nu pas verwerkt worden? Het is voor haar een groot vraagteken.
‘Wat kijk jij bedrukt, schoonheid.’
Ze laat van schrik bijna het mandje met eieren uit haar handen vallen als ze plotseling de zware stem van Leendert achter zich hoort. ‘Kijk nou wat je doet!’ bijt ze hem toe.
‘Nou, sorry hoor. Ik zeg al niets meer.’ Hij loopt hoofdschuddend naar de schuur.
Belle zet het mandje naast de deur. Die brengt ze straks wel binnen. Ze wil even een moment om na te kunnen denken, zonder dat haar ouders of die vervelende broers haar lastigvallen. Ze kijkt of niemand haar ziet en rent dan zo snel mogelijk door het grasland richting de sloot. Via een smalle plank steekt ze de watergang over en beent ze met grote passen door tot ze niet verder kan. Heel in de verte ziet ze een van de knechten van een aangrenzende boerderij, maar die is te ver weg en te druk bezig om acht op haar te slaan.
Ze schopt haar klompen uit en klimt in een scheef gewaaide wilg die langs de waterkant staat. Vanaf deze plek heeft ze mooi uitzicht over de Zuidzijdsche Polder. Ze komt hier vaker als ze na wil denken of even helemaal genoeg heeft van haar broers. De plek waar de boom staat ligt op een verhoging in het landschap en stelt haar bij helder weer in staat kilometers ver weg te kijken. Ze kent alle gebieden bij naam. Volgens haar moeder is dat nergens voor nodig. ‘Van nieuwsgierigheid komt niets dan narigheid,’ is een van haar vaste uitspraken. Haar vader denkt daar heel anders over. Van hem heeft ze de namen van alle omringende polders geleerd.
Recht voor haar, voorbij de Groote Wetering ligt Kortenhoeven. Rechts Vrouwmade met daarachter de Broekvelden. En links, achter de Prinsendijk, de Weipoort Polder en de Lange Weide. Maar al die kennis kan haar vandaag gestolen worden. Wat heeft ze eraan als ze nooit veel verder zal komen dan de boerderij?
Toen ze jonger was droomde ze ervan om een rijke boer te trouwen, met heel veel land en tientallen knechten. Dan zou ze tijd hebben om leuke dingen te doen, tot ze ontdekte dat het zeker geen garantie was voor een vrij leven. Hoe rijker de boer, hoe hoger het aanzien en hoe meer regels er zijn om je aan te houden. Wat dat betreft mag haar moeder zich gelukkig prijzen dat ze als gezin net het hoofd boven water kunnen houden. Maar aan de andere kant, haar moeder heeft geen problemen met regels. Voor haar kunnen er geen regels genoeg bestaan want geboden en gewoontes geven houvast in het leven. Iets waar Belle van gruwt.
Heel in de verte vliegen meeuwen boven het weiland. Belle kan ze niet tellen. Het zijn er te veel en de afstand is te groot. Wat zou ze graag een van die meeuwen willen zijn. Dat is voor haar het ultieme gevoel van vrijheid. Kunnen gaan en staan waar je wil, je voortbewegen door de lucht, niet gehinderd worden door wegen of sloten. De drang naar onafhankelijkheid lijkt steeds groter te worden en is extra gevoed door de avonturen van de afgelopen weken. Uiteraard is ze blij weer thuis te zijn, maar dat komt voornamelijk omdat ze zich zorgen maakte om haar ouders. Als het aan haar lag had ze nog veel langer van de vrijheid genoten. Wat is iemand als Wybe een bofkont. Hij heeft al heel wat van de wereld gezien.
Ze kijkt opnieuw naar de meeuwen, die boven het land cirkelen, zo af en toe een duikvlucht nemen om daarna weer naar grote hoogte te klimmen. Stel dat het de mensen eens lukt om net als de vogels te kunnen vliegen … Maar dat zal wel nooit gebeuren.
Daar is dat onbestendige gevoel weer. Haar gedachten zijn meteen terug bij de zorgen van het gezin. Wat gebeurt er als vader nooit meer kan werken? Leendert kan als oudste de boerderij overnemen en haar broers kunnen helpen zolang ze nog thuis wonen. Zijn dat voldoende handen om al het werk te doen?
Vond zij maar een manier om extra geld binnen te brengen. De klusjes die zij voor moeder doet, leveren geen inkomsten op. Als zij eens een betrekking zocht, net zoals de dochter van Harm. Dat scheelt het gezin een mond om te voeden en het geld dat zij verdient kunnen ze thuis goed gebruiken. Probleem is alleen, waar? Op het dorp is weinig behoefte aan een meid. Dominee Geldsligter heeft een dienstmeid, de derde al sinds zijn aantrede. Ze kan het bij de Paardenburgh proberen en anders in Woerden, Oudewater of Gouda. In die steden wonen voldoende kooplieden of andere rijken die mogelijk een betrekking voor haar hebben. En de afstand is te doen, hoewel ze haar ouderlijk huis dan wellicht slechts nog een paar keer per jaar zal zien.
Waarom is het leven zo oneerlijk? De rijken hebben alle macht en bepalen wat er gebeurt. Zelfs als zij met het meest fantastische idee ooit komt, maakt ze geen schijn van kans. Als je niet in het juiste gezin geboren bent, kom je niet verder in het leven.
Ze schudt de gedachten van zich af. Ze heeft al lang genoeg hier gezet. Er is werk te doen.
Ze draait zich om en schrikt. Er stijgt een grote rookpluim op vanuit de richting van hun boerderij. Er is brand. Zo snel ze kan schiet ze haar klompen aan en zet het op een lopen.
