Vanavond wordt het nieuwe college van Bodegraven-Reeuwijk geïnstalleerd en gister kwam ik toevallig de wethouder voor de ChristenUnie tegen op straat. Over een paar uur zit het er voor hem op, maar hij kijkt met plezier terug op ‘zijn’ afgelopen acht jaar. Hij had er graag nog vier jaar aan vastgeknoopt.
Die vlieger ging helaas niet op. Niet alleen maakt de CU geen deel uit van het nieuwe college. De partij heeft een heldere lijn. Na twee bestuurstermijnen is een wethouder over zijn houdbaarheidsdatum heen.
Nu mag een partij tegenwoordig in zijn handjes knijpen wanneer iemand überhaupt nog zin heeft deze job op te pakken. Je ligt niet alleen vier jaar lang onder het vergrootglas, met een beetje pech staat er binnen de kortste keren bewaking voor de deur, omdat een of andere gek meent je te mogen bedreigen.
Kortom hulde aan de vier die-hards die vanavond het lef hebben plaats te nemen in het pluche. Maar de christelijke partij heeft hier wel een punt. Na acht jaar is de kans groot dat enig plucherot je welgemeende politieke idealen heeft aangetast en dat je teveel neigt naar het in stand willen houden van ‘het systeem, in plaats van te staan voor je inwoner.
Bewoners hebben namelijk niet te maken met termijnen van vier jaar, maar in veel gevallen met levenslang ellende. Zoals in het dossier Eteck. Al jarenlang wijst de gemeente alle kanten op, behalve naar zichzelf. Voor een paar ton en een slimme deal slaagden een aantal wethouders en een voormalig burgemeester af te komen van een stevig contract met een machtige energieleverancier. Eentje die zelf overigens niet meer geloofde in het WKO (warmtekoudeopslag) systeem in de wijk. Helaas werd vergeten het belang van de bewoners mee te nemen en die staan nu letterlijk en figuurlijk al jaren in de kou.
Leo Dijkmans is een vriend. We komen niet bij elkaar op de verjaardag en duiken niet samen de kroeg in. Hooguit af en toe een koffietje ergens op een terras. Maar ik ken weinig mensen, die zo eerlijk, oprecht en bevlogen zijn als Leo. Leo Dijkmans is groot onrecht aangedaan door een wethouder, die het om onduidelijke reden nodig vond dat Leo moest hangen door in een openbaar antwoord aan de raad te schrijven dat Leo niet overeenkomstig ‘de waarheid zou hebben gehandeld’. Maar nu, mede dankzij het advies van de burgemeester, de geheimhouding door de gemeenteraad van de bewijsstukken is gehaald, blijkt zelfs het tegendeel. Leo sprak de waarheid.
Een storm in een glas water, maar wel met verstrekkende gevolgen voor de betrokkenen en een mogelijke politieke tijdbom. Mede veroorzaakt door een beleidsmedewerker die onder verantwoordelijkheid van de wethouder de culturele commissie onder druk zette een politiek gewenst antwoord te geven. Een waarmee Leo aan de schandpaal genageld kon worden.
De kans is groot dat na vanavond een nieuwe wethouder zich buigt over een herzien antwoord in deze zaak. Met een beetje geluk wordt dit een kersverse wethouder, die nog in idealen gelooft en het wel aandurft het enige juiste te doen. Een groot excuus aan een groot inwoner en vooral niet in de achterkamertjes aan het Raadhuisplein.
