In de Kijk op Bodegraven-Reeuwijk van 1 december jl. heeft de ingezonden brief van de geloofsgemeenschappen best wat bij mij teweeggebracht. Het voelt als een oproep voor medemenselijkheid en dat komt bij mij binnen als een soort noodkreet. Het doet mij verdriet te lezen dat zoiets nodig is.
Ik wil mijzelf helemaal niet op een voetstuk plaatsen, want ik ben een mens net zoals heel velen onder ons. Er zijn volgens mij heel veel mensen die blij worden van het geven van aandacht aan anderen. Het geven van aandacht aan elkaar kost zo weinig moeite! Het is heel leuk om te bedenken hoe je die aandacht wilt geven en wat je terugkrijgt is onbetaalbaar!
Zeker in tijden zoals nu, waarin we niet zo vaak en zo veel bij elkaar op bezoek kunnen, is nog zoveel te doen. Het schrijven van een brief of een kaartje aan iemand die je lang niet hebt gezien of die je misschien zelfs nauwelijks kent, vraagt tijd. Tijd die je waarschijnlijk hebt omdat er veel wegvalt.
Dus dat mes snijdt aan twee kanten. Jij hebt een tijdverdrijf en iemand anders heeft iets om te lezen. Dat kost tijd en kan ook tijd vragen om erop te reageren. Weer per brief, of per telefoon of app of mail. De verrassing die ik daarmee aan mensen geef, voelt erg fijn.
Er zijn geen twee mensen gelijk zeggen we wel eens, maar goed beschouwd lijken we allemaal op elkaar. Wie wil niet liefhebben en lief gevonden worden?
Het is voor mij een uitdaging om dat in de kleine dingen te zoeken, maar ook professioneel en als mantelzorger zijn heel veel lieve mensen actief. En een mens heeft een binnenkant die volgens mij niet zoveel afwijkt van elkaar. De buitenkant wel, maar verkijk je daar niet op! Wat maakt het uit of iemand een spijkerbroek of een strak pak draagt? Wat maakt het uit of iemand rood haar heeft, zwart is of blond? Wat maakt het uit of iemand hervormd, gereformeerd, joods of hindoe is?
Er zit overal kaf onder het koren, maar er is niemand beter of minder dan een ander. Zie elkaar staan!
Maar wees eerlijk: liefde geven is fijn , maar liefde krijgen is ook heel fijn. En laten we daaraan denken als we om ons heen kijken. Want liefde kan op zoveel verschillende manieren. Ik noemde al een kaartje of brief, maar een bloemetje of zelfs een enkele bloem zegt veel.
En dan nog iets: luisteren kost geen geld, hooguit een beetje tijd. Iemand de kans geven om zijn/haar verhaal, verdriet of geluk te kunnen vertellen is zo fantastisch! Je wordt er zelf meer mens van, d.w.z. je krijgt er mensenkennis en levenservaring door. Hoe meer je hoort, hoe meer je kunt helpen en hoe beter je kunt luisteren.
Laat jezelf ook kennen! Ooit zei een vriendin tegen mij, waar ik na schooltijd wel mee naar huis ging, “Volgens mij ben jij een heel boeiend boek, maar ik kom niet door de eerste 10 bladzijden heen”. Dat is bijna 45 jaar geleden, maar ik weet het nog als de dag van gisteren. Het was zoo waar!
Iedereen moet zich een keer stoten en vergissen in zijn medemens, maar mijn ervaring is dat als je uit gaat van het goede in de ander, dan krijg je hele mooie contacten en vrienden. Soms uit onverwachte hoek.
Laten we zeker nu, in coronatijd en in de donkere, natte winterdagen, naar elkaar omkijken. Voor het om elkaar denken, heb ik geen kerk of geloof nodig. Ik hoorde laatst. Heel mooi zeggen: je kunt horizontaal en verticaal geloven. Ik denk dat iedereen van beiden een beetje heeft. We hoeven niet allemaal naar een kerk of in een God te geloven, maar als we in de behoefte aan aandacht en liefde elkaar zien, zien we een hoger zelf in iedereen.
Geniet van het leven, ook in donkere tijden, denk om elkaar en zorg voor elkaar. Dan kunnen we alles aan.
Iedereen doet op dit moment zijn uiterste best om opzij /haar eigen manier corona te bestrijden. Laten we elkaar daarin respecteren. Verantwoordelijkheid nemen en om elkaar denken en voor elkaar zorgen, is de enige manier om de pandemie te lijf te gaan en misschien van het virus af te komen of in de hand te houden.
